Het bijzondere verhaal van onze collega Stefan
In augustus vorig jaar werd onze collega Stefan Bruinier plots getroffen door een groot herseninfarct. De situatie was levensbedreigend. Hij lag wekenlang op de IC, kon niet praten, niet slikken en niet zelfstandig ademen. Het was zo’n kritieke situatie dat zijn ouders en zusje werden voorbereid op het ergste, en namen afscheid van hem.
Stefan had een halfzijdige verlamming opgelopen aan de linkerhelft van zijn lichaam. Na een zware periode op de IC werd hij overgeplaatst naar de verpleegafdeling en daarna naar het revalidatiecentrum. Hij begon aan een ongelooflijke reis.
Chauffeur zijn is Stefan op het lijf geschreven. Hij houdt van de vrijheid van het onderweg zijn. Met zijn BE-bus was hij dan ook van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat op pad. Niet alle collega’s zaten te wachten op de ritten naar Amsterdam, maar Stefan noemde zich ‘specialist Amsterdam’ en manoeuvreerde graag door de smalle straatjes. Ook privé is hij het liefst onderweg en ervaart graag de vrijheid van het rijden.
Deze gebeurtenis was dan ook als een donderslag bij heldere hemel. Een schokkende gebeurtenis voor Stefan, zijn familie, vrienden en collega’s. Want ineens kwam het heel dichtbij, en werden we er allemaal mee geconfronteerd. Stefan was een jonge man; fit, sterk… hoe kon dit gebeuren? Een vraag waar we wellicht nooit antwoord op krijgen.
Nadat duidelijk werd wat hem was overkomen, kwam zijn herstel niet vanzelf. Het revalidatiecentrum had gezegd; Je zult niet meer voor 100% herstellen. Stefans reactie was: dan ga ik zo dicht mogelijk bij de 100 komen.
En voor 100% gaan, dat is typisch Stefan. Met alles wat in hem was, vocht hij terug. Er kwam een enorme wilskracht op gang en elke dag streed hij voor zijn herstel. Hij wilde zich nergens bij neerleggen en wilde bewijzen dat hij weer beter zou worden. En dat deed hij. Elke dag was hij in het @Daan Theeuwes Centrum in Woerden te vinden. Bij het revalidatiecentrum werd hij een inspiratie voor andere herstellenden. Hij nam een flinke dosis positiviteit met zich mee en inspireerde anderen om nooit op te geven.
Binnen enkele weken liep hij al zonder hulpmiddelen.
Binnen enkele maanden ging hij van een volledige verlamd aan zijn linkerhelft naar weer kunnen lopen en zelfs springen.
Binnen enkele maanden zat hij op kantoor om te re-integreren.
De keerzijde hiervan was, dat hij wel eens flink tegen zijn eigen grenzen aan liep. Dat zijn lijf ineens niet meer mee wilde doen omdat het te zwaar was. Hij werd goed begeleid door de therapeuten in het Daan Theeuwes Centrum. Stefan zegt dat hij, naast zijn eigen inzet, het herstel niet zonder hen had kunnen realiseren. Hij is ontzettend dankbaar dat dit centrum als familie voor hem werd. Afgelopen 14 mei heeft hij daar zijn promotie mogen vieren.
Ook het werken bij Vlot Logistics is weer opgestart. Samen met Jaco heeft hij een plan opgesteld om te re-integreren op kantoor. Stefan coördineert de tijdvensters van de ritten die zijn collega’s rijden. Met zijn voorkennis van het onderweg zijn, past dit ontzettend goed en kan hij zo zijn uren opbouwen. Voorheen heeft hij er wel eens over nagedacht om door te groeien naar een kantoorfunctie binnen het bedrijf en kan op deze manier goed uittesten of het bij hem past.
Lichamelijk gezien maakt hij nog elke dag stappen. Zijn doel “Zo snel mogelijk terug naar wie ik was” is door ervaring wat bijgesteld. Hij wil realistisch blijven. Voor nu is hij dankbaar hoe ver hij is gekomen. Hij gaat zich focussen op zijn fijne motoriek en het gevoel beter leren herkennen aan zijn linkerkant. Met de jaren gaat hij zien waar hij gaat eindigen.
Toch is er wel één concreet doel voor Stefan; op 4 juli gaat hij door de keuring en heeft hij een rijtest om te zien of hij weer mag rijden. Dat is zijn laatste stap richting vrijheid; weer onderweg zijn. We duimen met Stefan dat dit mag lukken, aan zijn inzet zal het niet liggen!
Stefan is een voorbeeld van wat mogelijk is als je gelooft in herstel en bereid bent alles te geven. Zijn verhaal inspireert ons bij Vlot Logistics – en hopelijk ook anderen. Bij het maken van de foto bij dit artikel, komen precies op hetzelfde moment collega’s in ‘zijn’ BE-bus aanrijden. Een speciaal moment voor Stefan. En weet je wat ik denk…? Dat het niet lang meer duurt voordat we hem weer zien rijden.
Stefan wil via deze weg het Daan Theeuwes Centrum in Woerden bedanken; zonder hen had hij niet zo ver gekomen. De liefde en steun van zijn zusje en ouders zijn hierin onvergetelijk geweest. Ook Erik en Jaco van Vlot Logistics wil hij bedanken voor hun ondersteuning, van bezoek op het IC tot het re-integreren op kantoor.
